Twórczością Jana Švankmajera Bogusław Zmudziński interesuje się od dawna. Od wielu lat pisze na ten temat eseje, które pojawiają się w różnych periodykach. Zebrane w całość składają się na interesującą i wnikliwą rozprawę krytyczną dotykająca istoty twórczości czeskiego mistrza. Autor uważnie przygląda się utworom artysty i tropi charakterystyczne dla jego sztuki idee, motywy i wątki, które poddaje dociekliwej analizie. (…) Jest przekonany też o wyjątkowej pozycji Švankmajera w panteonie reżyserów – surrealistów. Stawia go na czołowym miejscu w jednym rzędzie ze sztandarową postacią ruchu Luisem Buñuelem. Zdecydowanie unikatową twórczość Švankmajera, sytuuje w towarzystwie trzech twórców, którzy zajmują osobne miejsce w historii filmu animowanego. Są to Walerian Borowczyk oraz bracia Stephen i Timothy Quay. Mimo różnic w podejściu do sztuki istnieją elementy wspólne, pozwalające uznać tych twórców za jedną „rodzinę”.

(z recenzji prof. dr hab. Hieronima Neumanna)

Ujmującym rysem książki, opartej nie tylko na fascynacji twórczością i osobowością Jana Švankmajera, ale również na wielojęzycznej (w tym czeskiej) literaturze przedmiotu, jest jej szeroki horyzont poznawczy i intelektualny, ponieważ Bogusław Zmudziński ujawniaw niej kompetencje nie tylko filmoznawcy, ale również historyka sztuki i filozofa kultury. Funkcjonalny i synergiczny zestrój tych ról i specjalności pozwolił mu na równie wieloaspektowy i uniwersalny zarazem dyskurs, którego celem było sportretowanie Švankmajera nie tylko jako filmowego surrealisty, ale także jako przenikliwego analityka i krytyka totalitarnej ideologii i współczesnej cywilizacji tout court.

(z recenzji prof. dr hab. Tadeusza Szczepańskiego)