Książka prezentuje interesującą, bardzo dobrze naukowo udokumentowaną i skonstruowaną opowieść o intelektualnych losach refleksji zarządzeniowej w Polsce w burzliwej i dalekiej od jednoznacznej oceny drugiej połowie XX wieku. Wieloaspektowo ukazuje dynamikę tej refleksji na tle procesów, które przed laty satyryk Jacek Fedorowicz określił skrótowo słowami: „do i od socjalizmu”. Na taką publikację czekali od dawna polscy historycy świata organizacji, a także – choć może nie do końca świadomie – praktycy zarządzania. I jednym, i drugim daje ona możliwość lepszego niż dotąd rozumienia podstaw zawodowej tożsamości, a co za tym idzie – bardziej świadomego jej budowania. Dzięki częstemu przywoływaniu nurtów zachodnich recenzowana publikacja ma też istotne znaczenie porównawcze. Monografia Piotra Górskiego jest czymś znacznie więcej niż wypełnieniem luki badawczej. Stanowi ważne uzupełnienie dotychczasowych badań poświęconych dziejom zarządzania w Polsce, a także wskazuje – jak wierzę – ich dalsze kierunki.

Z recenzji dr. hab. Tomasza Ochinowskiego, prof. UW