Odpady wiertnicze są podstawowym ubocznym produktem powstającym w wyniku głębienia otworów. Głównie są to odpadowe płuczki wiertnicze oraz zwierciny – zazwyczaj typu mineralno-organicznego. Skład i właściwości odpadów wiertniczych zmieniają się w szerokim zakresie w zależności od warunków geologiczno-złożowych przewiercanych skał oraz rodzaju użytych płuczek wiertniczych. Ze względu na ich złożone składy chemiczne, komponowane tak, aby spełniały wiele różnorodnych zadań, po zużyciu odpady wiertnicze są trudne do zagospodarowania przyjaznego dla środowiska. Do głównych cech, które utrudniają dalsze wykorzystanie odpadowych płuczek wiertniczych, należy zawartość niektórych rodzajów toksykantów organicznych, metali ciężkich (zazwyczaj Cr, Cu, Pb, Zn), soli niektórych pierwiastków alkalicznych w postaci chlorków (najczęściej K i Na), siarczanów i wodorowęglanów występujących w nadmiernych ilościach. Prócz wyżej wymienionych zanieczyszczeń przeszkodą w utylizacji odpadowych płuczek jest także ich koloidalno-szlamista postać. Podjęta próba analizy odpadowych płuczek wiertniczych na bazie wody wykorzystywanych w krajowym wiertnictwie ropy naftowej i gazu ziemnego w Karpatach oraz zapadlisku przedkarpackim pozwoliła na opracowanie wspólnego sposobu zagospodarowania i wykorzystania tych płuczek.