Zagadnienie chorób i cierpień ludzkich ma w kulturze europejskiej bogatą tradycję. Właściwie nie może specjalnie dziwić to, że już od starożytności cała plejada wybitnych europejskich twórców - malarzy, rzeźbiarzy, filozofów, literatów - przedstawiała ludzi cierpiących w wyniku dolegliwości zdrowotnych, ukazując pełne ekspresji obrazy skutków zapadania na choroby. Warto przypomnieć, że kulturowe przedstawienia choroby mają w tradycji Zachodu również wymiar stricte symboliczny. Motyw choroby zawsze stanowił nośną metaforę zagrożenia, upadku, tragizmu kondycji ludzkiej, zwłaszcza w okresach przełomów, dekadencji czy wojen. W literaturze - a także w sztukach plastycznych - przejmujące opisy i wizualizacje chorobowych deformacji ciała mają częstokroć znaczenie alegoryczne i mogą być odczytywane w kategoriach rozkładu - zarówno w wymiarze indywidualnego bytu człowieczego, jak i upadku pewnej formacji kulturowej, cierpienia nieodłącznie związanego z istnieniem - bądź też jako przenośnia zła moralnego. Jak pokazują artykuły zebrane w niniejszej książce, problem choroby i związanego z nią cierpienia był zawsze obecny w kulturze i stanowił istotny aspekt ekspresji artystycznej, literackiej, filozoficznej czy też pogłębionej refleksji o charakterze społecznym.